കൗമാരം.
ആദ്യം,
ഒരു വര വരച്ചു.
ഒരൊറ്റ വര.
അന്ന് മുതല് ഞാന്
അധികപ്രസംഗി..
യൗവ്വനം...
ആദ്യ വരയില് നിന്ന്
രണ്ടാമത്തെ വരയിലേക്ക്,
ചാഞ്ചല്ല്യത്തിന്റെ
ചെറിയ ഇടവേള.
എന്നിട്ടും ഞാനാ വര വരച്ചു.
അപ്പോള് മുതലാണ്
എനിക്കുമെന്നെ
വേണ്ടാതായി തുടങ്ങിയത്.
മദ്ധ്യാഹ്നം..
ഇനി,
ഒരു വര കൂടി വരക്കണം.
അതെനിക്ക് കുറുകേ.
കഴിഞ്ഞാല് നെടുകയും.
എനിക്കും നിങ്ങള്ക്കും
തെളിച്ചമാകാന്..
...........................
വരകള് വെളിച്ചമാകുന്നത്
അങ്ങിനെയൊക്കെയാണ്...
(ചില വരകളുടെ മൂര്ച്ച,
-വരികളുടെയും-
അഹം ബോധത്തിന്റെ
കടയ്ക്കലൂടെ ആഴത്തില്
കടന്നു പോകുമത്രേ..)